قانون تو تنهايي من است

و تنهايي من قانون عشق

عشق ارمغان دل دادگيست

و اين سرنوشت سادگيست

چه قانون عجيبي!

چه ارمفان نجيبي !

وچه سرنوشت تلخ و غريبي!

كه هر بار ستاره هاي زندگيت را

با دستهاي خود راهي اسمان پر ستاره كني

وخود در تنهايي و سكوت با چشم هايي خيس از غرور

پيوند ستاره ها را به نظاره نشيني

و خاموش و بي صدا

به شادي ستاره هاي از تو گشته جدا دل خوش كني

و باز هم تو بماني و تنهايي و دوري

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست

بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن

گفتی که نه باید بروم حوصله ای نیست

پرواز عجب عادت خوبیست ولی حیف

تو رفتی و دیگر اثر از چلچله ای نیست

گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت

جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست

رفتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت

بگذار بسوزد دل من مساله ای نیست

من شكستن نميدانم

               ولي هر كس كه از كنارم گذشت خوب بلد بود بشكند

                         دلم را عهدش را غرورم را كمرم را

                                  دلم را با نگاه سردش

                                        عهدش را با بي وفايي هايش

                                            غرورم را خواسته هاي بيجايش

                                                    و كمرم را با رفتنش

                       هرچقدر كه مغرورتر باشي،

                   تشنه ترند براي با تو بودن ...

              و هر چه دست نيافتني تر باشي،

                    بيشتر به دنبالت مي ايند ...

                           امان از روزي كه

                         غروري نداشته باشي

                    و بي ريا به انها محبت كني

                  ان وقت تورا هيچ وقت نميبينند ...

                                 ساده

                      از كنارت عبور ميكنند...!!!

باورت بشود يا نه روزي ميرسد

كه دلت براي هيچكس

به اندازه من تنگ نخواهد شد

براي نگاه كردنم

براي اذيت كردنم خنديدنم

براي تمامي لحظه هايي كه در كنار من داشتي

روزي خواهد رسيد

كه در حسرت تكرار دوباره من خواهي بود

ميدانم روزي ديگر نيستم

و هيچكس تكرار من نخواهد شد

وقتي تنهاييم

دنبال يك دوست ميگرديم

وقتي پيدايش كرديم

دنبال عيب هايش ميگرديم

وقتي از دست داديمش

دنبال خاطرات او ميگرديم

و باز تنهاييم

 من به ياد تو بودم

اما تو بي احساس

به منو احساسم

تو خيانت كردي باز

يادم از يادت رفت

بي صدا قلبم مرد

من شدم تنهاتر

خاطراتت رو غم برد

بي هوس عاشق بود

اين دل بيچارم

از هوس تو رفتي

من هنوز بيمارم

بي خداحافظي بود

رفتنت از پيشم

دور ميشي و من

بي صداتر ميشم

به تو مديونم من

عشق و يادم دادي

عاشقت بود من

تو به بادم دادي

نمي بخشمت

به خاطر تمام خنده هايي كه از صورتم گرفتي

به خاطر تمام غم هايي كه بر صورتم نشاندي

نمي بخشمت

به خاطر دلي كه برايم شكستي

به خاطر احساسي كه برايم پرپر كردي

نمي بخشمت

به خاطر زخمي كه با خيانت بر وجودم تا ابد نشاندي

 خيانت كرده اي اري

ولي گويم نفهميدي

بدي از كار من بوده

كه تو اينگونه رنجيدي

ز تو قديس تر هرگز

نديدم من به جان تو

تو گريه مي كني اما

گمانت هست كه خنديدي

وفا را من ز تو ديدم

به اسم بي وفايي ها

همين بود انچه من كردم

همان بود انچه تو ديدي

چرا بازي كني با من

خيانت از تويي هرگز

فقط يك لحظه دور از من

به يك بيگانه خنديدي ....

 ادمهايي هستند كه شايد كم بگويند

دوستت دارم

يا شايد اصلا به زبان نياورند

دوست داشتنشان را...

بهشان خورده نگيريد اين ادمها فهميده اند

دوستت دارم

حرمت دارد مسئوليت دارد ...

ولي وقتي به كارهايشان نگاه ميكني

دوست داشتن واقعي را ميفهمي ...

ميفهمي كه همه كار ميكنند تا تو بخندي ...

تا تو شاد باشي ....

ازارت نميدهند ...

دلت را نميشكنند ...

به هر دري ميزند كه با تو باشد...

من اين دوس داشتن را ميستايم